در آستانه هشتم مارس، روز جهانی همبستگی زنان، گروهی از فعالان زن در افغانستان روز سه‌شنبه ۱۶ اسفند (هفتم مارس) در یک تجمع اعتراضی خیابانی در کابل گرد هم آمدند و شعار «نه به آپارتاید جنسیتی» سر دادند.
فعالان زن افغانستان در این تجمع از جامعه جهانی خواستند سکوت خود در برابر ظلم و محدودیت‌های طالبان برای زنان افغانستان را بشکنند و عملا دست‌به‌کار شوند. این معترضان با شعار «حق، عدالت، آزادی» خواستار بازگشایی درهای مدارس و دانشگاه‌ها به روی دختران و بازپس‌گیری حق کار و مشارکت سیاسی زنان شدند.
روز جهانی همبستگی زنان در سال ۲۰۲۳ در افغانستان مانند سال قبل در فضای سرکوب مطلق زنان فرا می‌رسد. طالبان در یک سال گذشته، محدودیت‌ها برای زنان در افغانستان را چندین برابر بیشتر از سال قبل کرده‌اند؛ طوری که می‌توان به‌وضوح دید که ردپای زنان از جامعه به‌کلی حذف شده است.
فعالان زن افغانستان در تظاهرات روز سه‌شنبه، به دستورهای زن‌ستیزانه طالبان که کار در ادارات غیردولتی، تحصیل در مدرسه و دانشگاه، فعالیت‌های هنری و ورزشی، فعالیت‌های اقتصادی و سیاسی و هر گونه مشارکت اجتماعی را برای زنان ممنوع کرده‌اند، اعتراض کردند.
مخاطب زنان در این اعتراض جامعه جهانی بود. این زنان از دولتمردان جهان خواستند که سیاست‌های طالبان علیه زنان افغانستان را نادیده نگیرند و با طالبان روابط دوستانه برقرار نکنند.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
اعتراض‌های خیابانی زنان در کابل در روزهای دوشنبه و سه‌شنبه، پس از ماه‌ها خانه‌نشینی برگزار شد. روز دوشنبه ۱۵ اسفند، شماری از دختران دانشجو در اعتراض به آغاز سال تحصیلی دانشگاه‌ها تنها برای پسران، جلو دانشگاه کابل تجمع کردند.
پیش از این، آخرین مورد اعتراض خیابانی زنان کابل، پس از دستور بسته شدن در دانشگاه‌ها به روی دختران بود که در ماه دسامبر در نزدیکی دانشگاه کابل برگزار شد و مانند دیگر اعتراض‌های خیابانی زنان، با خشونت و ارعاب پایان یافت. پس از آن، در دو ماه گذشته، به دلیل وحشت و ارعابی که طالبان برای زنان ایجاد کرده‌اند، اعتراض‌ها به فرمان‌های طالبان زیر سقف خانه‌ها و در فضاهای سربسته ادامه یافت.
در دو ماه اخیر، طالبان چند تن از زنان معترض را به اشکال مختلف بازداشت کردند و تحت بازجویی و شکنجه قرار دادند. برخی از آنان پس از چند روز آزاد شدند و برخی دیگر از جمله نرگس سادات، هنوز در بند طالبان‌اند.
وحشت و ارعاب ایجاد‌شده سبب شده است که در یک سال و هفت ماه گذشته فعالان زن شیوه‌های اعتراض خود را تغییر دهند و برای ادامه کارزارهای اعتراضی‌شان از محیط‌های بسته و فضای مجازی استفاده کنند.
